SIBO czyli przerost bakteryjny jelita cienkiego ang. Small Intestinal Bacterial Overgrowth

Cierpisz na wzdęcia, biegunki, zaparcia, gazy? Rano masz płaski brzuch a po południu kilka centymetrów więcej w pasie? Masz częste biegunki lub przeciwnie zaparcia? To może być przerost bakteryjny jelita cienkiego (ang. Small Intestinal Bacterial Overgrowth, SIBO). Nasze jelita odznaczają się dużą ilością bytujących w nich drobnoustrojów, bakterii, wirusów, grzybów, archeonów i pierwotniaków. W jelicie grubym jest to normalne, a nawet pożądane. Ostatnie badania dowodzą, że im bardziej bogaty, zróżnicowany i zbalansowany mikrobom tym zdrowszy człowiek. Nadmierny wzrost bakterii w jelicie cienkim może jednak powodować wszystkie wymienione powyżej symptomy gastryczne. Zazwyczaj są to bakterie z rodziny Coli zwłaszcza tlenowe i beztlenowe bakterie Gram ujemne, które powodują, że składniki żywności, które w normalnych warunkach zostałby całkowicie wchłonięte w SIBO podlegają fermentacji z wydzieleniem dużej ilości gazów i wzdęcia. Pomimo, że istnieje wiele badań na temat SIBO, to jednak jej etiologia nie do końca jest znana. Łączy się ją z innymi chorobami np. zespołem jelita drażliwego (ang. Irritiable Bowel Syndrom, IBS), chorobą zapalną chorobą jelit (ang. Inflammatory Bowel Disease, IBD). SIBO charakteryzuje się nieswoistymi objawami ze strony przewodu pokarmowego, podobnymi do zespołu jelita drażliwego (IBS), w którym obserwuje się zmiany w wypróżnianiu. Dysbioza jelitowa została również diagnozowana jest również u pacjentów z IBS. U 78% pacjentów z IBS test na SIBO wykazuje dodatni wynik.

najczęstsze objawy SIBO

  • wzdęcia (najczęściej), 
  • gazy (najczęściej), 
  • skurcze brzucha (najczęściej), 
  • ból brzucha (najczęściej), 
  • biegunkę i/lub zaparcia 
  • nudności,
  • w skrajnych przypadkach objawy mogą obejmować biegunkę tłuszczową, utratę wagi, niedokrwistość, niedobory witamin rozpuszczalnych w tłuszczach i/lub zapalenie błony śluzowej jelita cienkiego

Konsekwencją SIBO może być również, rzadko, ale występujący niedobór witaminy B12, żelaza i witaminy D3. U niektórych osób jednym z objawów SIBO może być zmęczenie i brak koncentracji. U każdej osoby poza diagnostyką SIBO, należy sprawdzić inne możliwe przyczyny np. nieprawidłowości funkcjonowania tarczycy czy trzustki

Diagnostyka SIBO

Diagnostyka SIBO polega na teście wodorowo-oddechowym przeprowadzanym z wykorzystaniem laktulozy (10g) lub glukozy (75g) (test nie jest zalecany u osób stosujących inhibitory pompy protonowej). U osób z zaparciami zalecanym testem jest test metanowy w kierunku przerostu organizmów produkujących metan z wykorzystaniem laktulozy lub glukozy. Kryterium diagnozy polega na ocenie wydychanego wodoru i metanu po spożyciu określonych ilości powyższych węglowodanów. Wzrost wydychanego wodoru o co najmniej 20 części na milion (ppm) powyżej wartości wyjściowej w ciągu 90 minut od doustnego przyjęcia 75 g glukozy lub 10 g laktulozy wskazuje na SIBO.

Leczenie

U osób ze stwierdzonym SIBO w celu eradykacji zaleca się antybiotyki w niskim stopniu wchłaniane z przewodu pokarmowego (np. Xifaxan). W tym celu niezbędny jest kontakt z lekarzem. Równocześnie zaleca się wprowadzenie diety low FODMAP czyli ubogiej w składniki mogące nasilać objawy. 

Co oznacza skrót FODMAP:

  • F: fermentowane
  • O: oligosacharydy: fruktany i GOS (galaktooligosacharydy) np. strączki, cebula, czosnek
  • D: disacharydy czyli dwucukry: laktoza np. mleko, jogurt
  • M: monosacharydy czyli monocukry np. fruktoza w miodzie, czy syrop fruktozowy
  • A: and / i
  • P: poliole czyli alkohole wielopierścieniowe tj. mannitol, sorbitol występujące w niektórych owocach i słodzikach sztucznych

Stosowana dieta lowFODMAP stosowana ma 3 fazy:

pierwsza faza diety FODMAP polega na eliminacji przez 4-6 tygodni produktów bogatych w powyższe składniki, druga faza polega na reintrodukcji powoli pojedynczymi grupami, a trzecia faza polega na znalezieniu swoich indywidulanych poziomów. Nie ma jednoznacznych wyników badań wskazujących na zastosowanie konkretnych szczepów probiotyków. Tak jak nie ma przekonywujących badań wskazujących na zasadność przeszczepu mikrobioty jelitowej. Stosowany jest maślan sodu, a po zakończonej eradykacji bakterii probiotyki.

Inną opcją terapii SIBO są: diety elementarne, antybiotyki ziołowe (np. berberyna, glicyna, oregano).

Geneza choroby

SIBO to stan, kiedy bakterie z jelita grubego (Escherichia, Shigella, Pseudomonas, Aeromonas, Klebsiella, Proteus), zwykle bytujące w okrężnicy (część jelita grubego) kolonizują jelito cienkie. Normalnie w jelicie cienkim jest niewiele bakterii  (tlenowe i względnie beztlenowe np. Lactobacillus lub Enterococcus). Normalnie perystaltyka, zastawka krętniczo-kątnicza między grubym i cienkim jelitem, wydzielanie kwasu żołądkowego, żółci oraz enzymów trzustkowych, a także immunoglobulina IgA skutecznie bronią jelito cienkie przed przedostawaniem się bakterii z jelita grubego do cienkiego. Do czynników wywołujących SIBO należą: 

  • choroby związane z zaburzeniami motoryki jelit np. zespół jelita drażliwego (IBS), uchyłkowatość jelit, 
  • nieprawidłowości w budowie anatomicznej, powstające w wyniku stanów zapalnych, przetok czy zrostów po zabiegach chirurgicznych,
  • niektóre leki np. inhibitory pompy protonowej, opioidy, leki hamujące wydzielanie kwasu solnego
  • zespoły braku odporności 

SIBO skuteczność leczenia

U 43% pacjentów po zakończonej antybiotykoterapii następuje nawrót choroby po około 9 miesiącach.

Zdiagnozowano u Ciebie SIBO

Jeśli masz zdiagnozowane SIBO nie wiesz co dalej skontaktuj się z nami https://dietadlaciebie.com.pl/kontakt/ lub masz wzdęcia, gazy, bóle brzucha i nie wiesz co możesz zrobić spójrz na naszą stronę https://dietadlaciebie.com.pl/sibo-diagnostyka/ lub zadzwoń.

źródła: http://10.3390/nu14163382, http://doi.wiley.com/10.1111/apt.14400

Rekomendowane artykuły